Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου6 Ιουλίου
Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ
Τω αυτώ μηνί ς’, μνήμη του Οσίου πατρός ημών Σισώη του Μεγάλου.
Θεού τεθνηκώς πυξίω προσεγράφη,
Σισώης Πνεύματος το πυξίον.
Βη δε Σισώης γήθεν ες Ουρανόν έκτη αμύμων.
Ούτος ο μακάριος, επειδή και εκ βρέφους ηγάπησε τον Θεόν, δια τούτο εσήκωσεν εις τους ώμους του τον Σταυρόν του Χριστού, και ηκολούθησεν αυτώ. Όθεν χαίρων επροχώρησεν εις τα πολύμοχθα της ασκήσεως σκάμματα, και ενίκησε τους πολέμους των αοράτων εχθρών δαιμόνων. Επειδή δε έγινε ταπεινός εις το άκρον, δια τούτο έλαβε χάριν παρά Κυρίου να ανασταίνη νεκρούς. Αγγελικώς λοιπόν επί γης πολιτευσάμενος ως Άγγελος, και εν σαρκί ως άσαρκος ζήσας, μετέστη προς την άϋλον ζωήν, όπου είναι αι σκηναί των Αγίων, και η αΐδιος λαμπρότης, πρεσβεύων τω Χριστώ, και δυσωπών αυτόν δια λόγου μας.
*
Τη αυτή ημέρα μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Λουκίας της Παρθένου, και Ρήξου βικαρίου, και ετέρων πλείστων εν Καμπανία μαρτυρησάντων.
Ιδούσα Ρήξου την τομήν η Λουκία,
Ου προς τομήν έρρηξε φωνήν δειλίας.
Αύτη η Λουκία είναι άλλη από την Λουκίαν την εκ Σικελίας καταγομένην, (ήτις εορτάζεται κατά την δεκάτην τρίτην του Δεκεμβρίου). Αύτη λοιπόν πιασθείσα από τον βικάριον Ρήξον, και αναγκασθείσα να θυσιάση μεν εις τα είδωλα, να αρνηθή δε τον Χριστόν, δεν επείσθη, αλλά μάλλον και τον βικάριον εγύρισεν εις την πίστιν του Χριστού. Όθεν αυτός μεγάλης τιμής ηξίωσε την Μάρτυρα, και την εκατάστησεν εις ένα οσπήτιον ήσυχον, μέσα εις το οποίον έμενεν η Αγία, καταγινομένη εις την προσευχήν και νηστείαν. Επαρακάλεσε δε τον βικάριον να υπάγη εις την εν Ιταλία Καμπανίαν και να μαρτυρήση εκεί δια τον Χριστόν. Ο δε βικάριος αφήσας γυναίκα και παιδία και πλούτον, και την άλλην περιφάνειαν, επήγεν εκεί μαζί με την Αγίαν. Και λοιπόν πιασθέντες οι δύω, επικαλούντο τον Χριστόν έμπροσθεν του ηγεμόνος, και τούτον ωμολόγουν Θεόν αληθινόν. Όθεν τούτου ένεκεν απεκεφαλίσθησαν. Μαζί δε με αυτούς απεκεφαλίσθησαν και πολλοί άλλοι, ήτοι ο Ανατόλιος, ο Αντωνίνος, ο Λυκίας, ο Νέας, ο Σερίνος, ο Διόδωρος, ο Δίων, ο Απολλώνιος, ο Άπαμος, ο Παππιανός, ο Κοττύϊος, ο Όρωνος, ο Πάπικος, ο Σάτυρος, ο Βίκτωρ, και άλλοι εννέα.
*
Οι Άγιοι εικοσιτέσσαρες Μάρτυρες, οι συν τη Λουκία και τω Ρήξω μαρτυρήσαντες, ξίφει τελειούνται.
Εικάς τετάρτη Μαρτύρων έργον ξίφους,
Ώφθη υπέρ σου, Χριστέ δόξα Μαρτύρων.
*
Ο Όσιος πατήρ ημών Αστείος, Επίσκοπος Δυρραχίου, μέλιτι χρισθείς και υπό μελισσών κεντούμενος, τελειούται.
Αστείος αρθείς εύρεν αστείον τέλος,
Οφθείς μελίσσαις βρώσις εγχρισθείς μέλι.
Ούτος ήτον επί Τραϊανού βασιλέως, και Αγρικολάου ηγεμόνος εν έτει Ϟη’ [98], πιασθείς δε από τους πρώτους της πόλεως Δυρραχίου, και μη πεισθείς να θυσιάση εις τα είδωλα, εφέρθη εις τον ηγεμόνα Αγρικόλαον, και εδάρθη με χέρια μολυβένια, και με νεύρα βοών. Επειδή δε επέμενεν εις την πίστιν του Χριστού, δια τούτο εχρίσθη με μέλι, και εσταυρώθη επάνω εις ένα ξύλον κοντά εις το τείχος της πόλεως, κατά τον καιρόν του θέρους, όταν καίη ο ήλιος. Όθεν κατακεντούμενος από σφήκας και μελίσσας και μυίας, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, και ούτως έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.
*
Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Φιλήμονος, Αρχίππου, και Ονησίμου, οι τελειούνται, ο μεν Φιλήμων σταυρωθείς, ο δε Άρχιππος υπό ίππων συρόμενος, ο δε Ονήσιμος, ξίφει αναιρεθείς. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εν τω μαρτυρικώ αυτών Ναώ, τω όντι πέραν εν τη Ελαία.
Εις τον Φιλήμονα.
Σταυροί ψυχρόν φίλημα Χριστόν Φιλήμων,
Σταυροί δε και σε φίλτρον αυτού το ζέον.
Εις τον Άρχιππον.
Την αρχικήν σοι των φρενών εξουσίαν,
Άρχιππε δείξον προς τα των ίππων θράση.
Εις τον Ονήσιμον.
Όνησιν εύρεν Ονήσιμος εκ ξίφους,
Λαβών το λαμπρόν της αθλήσεως στέφος.
*
Ο Άγιος Μάρτυς Απολλώνιος, δια πλοίου εν θαλάσση βληθείς, του πλοίου πυρποληθέντος, τελειούται.
Απολλώνιος αμφιδεξίως έχει,
Αθλείν προς άμφω, προς θάλασσαν και φλόγα.
*
Ο Άγιος Μάρτυς Αλεξανδρίων, εις τροχόν δεθείς, και εις κατωφερή τόπον αφεθείς, τελειούται.
Αλεξανδρίων και κατωφερώς τρέχων,
Ανωφερώς υψούτο προς Θεόν Λόγον.
*
Ο Άγιος Μάρτυς Επίμαχος ξίφει τελειούται.
Πλέον τι πάσχειν ήθελον και του ξίφους,
Έφασκε πάσχων Επίμαχος εκ ξίφους.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *
Τῷ αὐτῷ μηνὶ ς΄, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σισώη τοῦ Μεγάλου.
Θεοῦ τεθνηκὼς πυξίῳ προσεγράφη,
Σισώης Πνεύματος τὸ πυξίον.
Βῆ δὲ Σισώης γῆθεν ἐς Οὐρανὸν ἕκτῃ ἀμύμων.
Οὗτος ὁ μακάριος, ἐπειδὴ καὶ ἐκ βρέφους ἠγάπησε τὸν Θεόν, διὰ τοῦτο ἐσήκωσεν εἰς τοὺς ὤμους του τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Ὅθεν χαίρων ἐπροχώρησεν εἰς τὰ πολύμοχθα τῆς ἀσκήσεως σκάμματα, καὶ ἐνίκησε τοὺς πολέμους τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν δαιμόνων. Ἐπειδὴ δὲ ἔγινε ταπεινὸς εἰς τὸ ἄκρον, διὰ τοῦτο ἔλαβε χάριν παρὰ Κυρίου νὰ ἀνασταίνῃ νεκρούς. Ἀγγελικῶς λοιπὸν ἐπὶ γῆς πολιτευσάμενος ὡς Ἄγγελος, καὶ ἐν σαρκὶ ὡς ἄσαρκος ζήσας, μετέστη πρὸς τὴν ἄϋλον ζωήν, ὅπου εἶναι αἱ σκηναὶ τῶν Ἁγίων, καὶ ἡ ἀΐδιος λαμπρότης, πρεσβεύων τῷ Χριστῷ, καὶ δυσωπῶν αὐτὸν διὰ λόγου μας.
*
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Λουκίας τῆς Παρθένου, καὶ Ῥήξου βικαρίου, καὶ ἑτέρων πλείστων ἐν Καμπανίᾳ μαρτυρησάντων.
Ἰδοῦσα Ῥήξου τὴν τομὴν ἡ Λουκία,
Οὐ πρὸς τομὴν ἔρρηξε φωνὴν δειλίας.
Αὕτη ἡ Λουκία εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν Λουκίαν τὴν ἐκ Σικελίας καταγομένην, (ἥτις ἑορτάζεται κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ Δεκεμβρίου). Αὕτη λοιπὸν πιασθεῖσα ἀπὸ τὸν βικάριον Ῥῆξον, καὶ ἀναγκασθεῖσα νὰ θυσιάσῃ μὲν εἰς τὰ εἴδωλα, νὰ ἀρνηθῇ δὲ τὸν Χριστόν, δὲν ἐπείσθη, ἀλλὰ μᾶλλον καὶ τὸν βικάριον ἐγύρισεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν αὐτὸς μεγάλης τιμῆς ἠξίωσε τὴν Μάρτυρα, καὶ τὴν ἐκατάστησεν εἰς ἕνα ὁσπήτιον ἥσυχον, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον ἔμενεν ἡ Ἁγία, καταγινομένη εἰς τὴν προσευχὴν καὶ νηστείαν. Ἐπαρακάλεσε δὲ τὸν βικάριον νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν ἐν Ἰταλίᾳ Καμπανίαν καὶ νὰ μαρτυρήσῃ ἐκεῖ διὰ τὸν Χριστόν. Ὁ δὲ βικάριος ἀφήσας γυναῖκα καὶ παιδία καὶ πλοῦτον, καὶ τὴν ἄλλην περιφάνειαν, ἐπῆγεν ἐκεῖ μαζὶ μὲ τὴν Ἁγίαν. Καὶ λοιπὸν πιασθέντες οἱ δύω, ἐπικαλοῦντο τὸν Χριστὸν ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος, καὶ τοῦτον ὡμολόγουν Θεὸν ἀληθινόν. Ὅθεν τούτου ἕνεκεν ἀπεκεφαλίσθησαν. Μαζὶ δὲ μὲ αὐτοὺς ἀπεκεφαλίσθησαν καὶ πολλοὶ ἄλλοι, ἤτοι ὁ Ἀνατόλιος, ὁ Ἀντωνῖνος, ὁ Λυκίας, ὁ Νέας, ὁ Σερῖνος, ὁ Διόδωρος, ὁ Δίων, ὁ Ἀπολλώνιος, ὁ Ἄπαμος, ὁ Παππιανός, ὁ Κοττύϊος, ὁ Ὄρωνος, ὁ Πάπικος, ὁ Σάτυρος, ὁ Βίκτωρ, καὶ ἄλλοι ἐννέα.
*
Οἱ Ἅγιοι εἰκοσιτέσσαρες Μάρτυρες, οἱ σὺν τῇ Λουκίᾳ καὶ τῷ Ῥήξῳ μαρτυρήσαντες, ξίφει τελειοῦνται.
Εἰκὰς τετάρτη Μαρτύρων ἔργον ξίφους,
Ὤφθη ὑπὲρ σοῦ, Χριστὲ δόξα Μαρτύρων.
*
Ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἀστεῖος, Ἐπίσκοπος Δυρραχίου, μέλιτι χρισθεὶς καὶ ὑπὸ μελισσῶν κεντούμενος, τελειοῦται.
Ἀστεῖος ἀρθεὶς εὗρεν ἀστεῖον τέλος,
Ὀφθεὶς μελίσσαις βρῶσις ἐγχρισθεὶς μέλι.
Οὗτος ἦτον ἐπὶ Τραϊανοῦ βασιλέως, καὶ Ἀγρικολάου ἡγεμόνος ἐν ἔτει Ϟη΄ [98], πιασθεὶς δὲ ἀπὸ τοὺς πρώτους τῆς πόλεως Δυρραχίου, καὶ μὴ πεισθεὶς νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ἐφέρθη εἰς τὸν ἡγεμόνα Ἀγρικόλαον, καὶ ἐδάρθη μὲ χέρια μολυβένια, καὶ μὲ νεῦρα βοῶν. Ἐπειδὴ δὲ ἐπέμενεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο ἐχρίσθη μὲ μέλι, καὶ ἐσταυρώθη ἐπάνω εἰς ἕνα ξύλον κοντὰ εἰς τὸ τεῖχος τῆς πόλεως, κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ θέρους, ὅταν καίῃ ὁ ἥλιος. Ὅθεν κατακεντούμενος ἀπὸ σφῆκας καὶ μελίσσας καὶ μυίας, παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον.
*
Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλήμονος, Ἀρχίππου, καὶ Ὀνησίμου, οἳ τελειοῦνται, ὁ μὲν Φιλήμων σταυρωθείς, ὁ δὲ Ἄρχιππος ὑπὸ ἵππων συρόμενος, ὁ δὲ Ὀνήσιμος, ξίφει ἀναιρεθείς. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις καὶ ἑορτὴ ἐν τῷ μαρτυρικῷ αὐτῶν Ναῷ, τῷ ὄντι πέραν ἐν τῇ Ἐλαίᾳ.
Εἰς τὸν Φιλήμονα.
Σταυροῖ ψυχρὸν φίλημα Χριστὸν Φιλήμων,
Σταυροῖ δὲ καὶ σὲ φίλτρον αὐτοῦ τὸ ζέον.
Εἰς τὸν Ἄρχιππον.
Τὴν ἀρχικήν σοι τῶν φρενῶν ἐξουσίαν,
Ἄρχιππε δεῖξον πρὸς τὰ τῶν ἵππων θράση.
Εἰς τὸν Ὀνήσιμον.
Ὄνησιν εὗρεν Ὀνήσιμος ἐκ ξίφους,
Λαβὼν τὸ λαμπρὸν τῆς ἀθλήσεως στέφος.
*
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀπολλώνιος, διὰ πλοίου ἐν θαλάσσῃ βληθείς, τοῦ πλοίου πυρποληθέντος, τελειοῦται.
Ἀπολλώνιος ἀμφιδεξίως ἔχει,
Ἀθλεῖν πρὸς ἄμφω, πρὸς θάλασσαν καὶ φλόγα.
*
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀλεξανδρίων, εἰς τροχὸν δεθείς, καὶ εἰς κατωφερῆ τόπον ἀφεθείς, τελειοῦται.
Ἀλεξανδρίων καὶ κατωφερῶς τρέχων,
Ἀνωφερῶς ὑψοῦτο πρὸς Θεὸν Λόγον.
*
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἐπίμαχος ξίφει τελειοῦται.
Πλέον τι πάσχειν ἤθελον καὶ τοῦ ξίφους,
Ἔφασκε πάσχων Ἐπίμαχος ἐκ ξίφους.
Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.
* * *
