Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί Η’, μνήμη των Αγίων Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα, Αγάβου, Φλέγοντος, Ρούφου, και Ασυγκρίτου (1).

Εις τον Άγαβον.

Ψυχήν Αγάβου του προφηταποστόλου,
Ο ψυχοσώστης προσκαλείται Δεσπότης.

Εις τον Φλέγοντα.

Σβέσας πλάνης φλέγουσαν ο Φλέγων φλόγα,
Ους Δαβίδ είπε πυρ φλέγον βλέπει νόας.

Εις τον Ρούφον.

Παύλος καλεί σε Ρούφ’ Απόστολος μέγας,
Εκλεκτόν όντως. Ω επαίνου αξίου!

Εις τον Ασύγκριτον.

Ασύγκριτον δε πας επαινέσει μάλα,
Τούτον γαρ ησπάσατο Παύλου το στόμα.

Ογδοάτη μετέβησαν Απόστολοι Αγγελέες τε.

Από τούτους τους ιερούς Αποστόλους, ο μεν Άγαβος ήτον εκείνος, οπού αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς εις τας Πράξεις των Αποστόλων, ο οποίος λαβών την ζώνην του Αποστόλου Παύλου, έδεσεν αυτού τας χείρας και τους πόδας, και επροφήτευσε περί αυτού ταύτα· «Τάδε λέγει το Πνεύμα το Άγιον. Τον άνδρα ου εστιν η ζώνη αύτη, ούτω δήσουσιν εν Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, και παραδώσουσιν εις χείρας εθνών» (Πραξ. κα’, 11). Αύτη δε η προφητεία του επληρώθη επί των έργων. Διότι όχι μόνον έδεσαν τον Παύλον οι Ιουδαίοι, αλλά και επεχείρησαν να τον θανατώσουν (2). Ούτος λοιπόν κηρύξας το Ευαγγέλιον εις το μέρος εκείνο της οικουμένης, εις το οποίον εκληρώθη, απήλθε προς Κύριον. Ο δε Ρούφος, τον οποίον αναφέρει ο Παύλος εν τη προς Ρωμαίους επιστολή λέγων· «Ασπάσασθε Ρούφον τον εκλεκτόν εν Κυρίω, και την μητέρα αυτού και εμού» (Ρωμ. ις’, 13), ούτος λέγω έγινεν Επίσκοπος Θηβών, των ευρισκομένων κοντά εις την Ελλάδα. Ομοίως δε και ο Φλέγων και ο Ασύγκριτος, κηρύττοντες το Ευαγγέλιον εις διάφορα μέρη του κόσμου, επίστρεψαν πολλούς απίστους εις την αληθή πίστιν. Οι οποίοι με διαφόρους τιμωρίας βασανισθέντες από τους Ιουδαίους και Έλληνας, ετελειώθησαν εις την αυτήν ημέραν, και έτζι έλαβον παρά Κυρίου τα ουράνια αγαθά της αϊδίου μακαριότητος.

(1) Σημείωσαι, ότι περιττώς εδώ γράφεται η μνήμη του Αποστόλου Ηρωδίωνος και του Αποστόλου Ερμού. Ο μεν γαρ Ηρωδίων εορτάζεται μετά Ολυμπά, Εράστου, Σωσιπάτρου, και Κουάρτου, κατά την δεκάτην του Νοεμβρίου. Ιδία δε κατά την εικοστήν ογδόην του Μαρτίου. Ομοίως και ο Απόστολος Ερμής εορτάζεται μετά Πατρόβα, Λίνου, Γαΐου, και Φιλολόγου των Αποστόλων, κατά την πέμπτην του Νοεμβρίου. Ιδίως δε εορτάζεται κατά την ογδόην του Μαρτίου.

(2) Ούτος ο Άγαβος επροφήτευσε, και ότι έχει να γένη πείνα μεγάλη εις όλην την οικουμένην, καθώς γράφουν αι Πράξεις των Αποστόλων· «Εν ταύταις ταις ημέραις κατήλθον από Ιεροσολύμων Προφήται εις Αντιόχειαν. Αναστάς δε εις εξ αυτών ονόματι Άγαβος εσήμανε δια του πνεύματος, λιμόν μέγαν έσεσθαι εφ’ όλην την οικουμένην, όστις και εγένετο επί Κλαυδίου Καίσαρος» (Πραξ. ια’, 27-28). Σημείωσαι, ότι η πείνα αύτη, την οποίαν επροφήτευσεν ο Άγαβος, έγινεν εις τον τεσσαρακοστόν τέταρτον χρόνον από Χριστού. Δια τούτο και οι εν Αντιοχεία Χριστιανοί επροθυμήθησαν και εσύναξαν ελεημοσύνας, και απέστειλαν αυτάς εις τους εν Ιεροσολύμοις Χριστιανούς δια χειρός Βαρνάβα και Σαύλου, ως αναφέρουν αι Πράξεις εν κεφ. ια’, 30. Ταύτην την πείναν την επί Κλαυδίου αναφέρουν και οι έξω ιστορικοί, δηλαδή ο Σβετόν εις τον Κλαύδιον, κεφ. ιη’, και ο Ιώσηπος αρχαιολόγος, βιβλίω κ’, κεφ. β’. Διηγούνται δε αυτοί, ότι τόση ταραχή του λαού ηκολούθησεν εις το παζάρι εξ αιτίας της πείνας, και τόσα βλάσφημα λόγια ήκουσεν από τον λαόν ο αυτοκράτωρ, ώστε οπού ηναγκάσθη να φύγη εις το παλάτιον, και να φροντίση δια την ασφάλειάν του. (Όρα την Εκατονταετηρίδα.)

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Κελεστίνου Πάπα Ρώμης.

Το χάσμα και σε παμμάκαρ Κελεστίνε,
Χορού διϊστά μη μεμακαρισμένου.

Ούτος ο μακάριος Κελεστίνος ήτον κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του μικρού εν έτει υιε’ [415], καλώς ανατεθραμμένος δια βίου και λόγου, ήτοι δια πράξεως και θεωρίας. Όθεν δια τας αρετάς του ταύτας, ηξιώθη να αναβή εις τον θρόνον της πρεσβυτέρας Ρώμης, αφ’ ου ο Πάπας της Ρώμης Ζώσιμος ετελεύτησεν, ο οποίος διεδέχθη μεν τον Βονιφάτιον, ο δε Βονιφάτιος πάλιν διεδέχθη τον μέγαν Ιννοκέντιον. Ούτος λοιπόν κατά τον καιρόν της αγίας και Οικουμενικής Τρίτης Συνόδου της συγκροτηθείσης εν έτει υλα’ [431], ηγωνίσθη ο τρισόλβιος δια τας αποστολικάς και πατριακάς παραδόσεις, και δια της επιστολής του εκάθηρε τον δυσσεβή Νεστόριον, και τας θεομισείς αυτού βλασφημίας ήλεγξε και απεκήρυξε, συνεργός γενόμενος εις την καθαίρεσίν του ομού με τον θεσπέσιον Κύριλλον της Αλεξανδρείας, ο οποίος είχε τον τόπον του θείου τούτου Κελεστίνου, και αντί τούτου επροκάθητο εις την Σύνοδον. Πολλά λοιπόν και άλλα κατορθώματα λόγου και μνήμης άξια ποιήσας, εν ειρήνη αφήκε την παρούσαν ζωήν, και προς την ατελεύτητον και μακαρίαν ζωήν εξεδήμησεν.

*

Ο Άγιος Παυσίλυπος εν ειρήνη τελειούται.

Ο Παυσίλυπος γης λιπών παροικίαν,
Εις παυσίλυπον έρχεται κατοικίαν.

*

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ο ναύκληρος, ο εν τη Κω μαρτυρήσας εν έτει ͵αχξθ’ [1669], πυρί τελειούται (3).

Πλεύσας θάλασσαν εν πυρί την του βίου,
Ναύκληρ’ έφθασας εις γαληνούς λιμένας.

(3) Το Μαρτύριον αυτού όρα εις το Νέον Μαρτυρολόγιον.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Τῷ αὐτῷ μηνὶ Η΄, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα, Ἀγάβου, Φλέγοντος, Ῥούφου, καὶ Ἀσυγκρίτου (1).

Εἰς τὸν Ἄγαβον.

Ψυχὴν Ἀγάβου τοῦ προφηταποστόλου,
Ὁ ψυχοσώστης προσκαλεῖται Δεσπότης.

Εἰς τὸν Φλέγοντα.

Σβέσας πλάνης φλέγουσαν ὁ Φλέγων φλόγα,
Οὓς Δαβὶδ εἶπε πῦρ φλέγον βλέπει νόας.

Εἰς τὸν Ῥοῦφον.

Παῦλος καλεῖ σε Ῥοῦφ’ Ἀπόστολος μέγας,
Ἐκλεκτὸν ὄντως. Ὢ ἐπαίνου ἀξίου!

Εἰς τὸν Ἀσύγκριτον.

Ἀσύγκριτον δὲ πᾶς ἐπαινέσει μάλα,
Τοῦτον γὰρ ἠσπάσατο Παύλου τὸ στόμα.

Ὀγδοάτῃ μετέβησαν Ἀπόστολοι Ἀγγελέες τε.

Ἀπὸ τούτους τοὺς ἱεροὺς Ἀποστόλους, ὁ μὲν Ἄγαβος ἦτον ἐκεῖνος, ὁποῦ ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος λαβὼν τὴν ζώνην τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἔδεσεν αὐτοῦ τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας, καὶ ἐπροφήτευσε περὶ αὐτοῦ ταῦτα· «Τάδε λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τὸν ἄνδρα οὗ ἐστιν ἡ ζώνη αὕτη, οὕτω δήσουσιν ἐν Ἱερουσαλὴμ Ἰουδαῖοι, καὶ παραδώσουσιν εἰς χεῖρας ἐθνῶν» (Πράξ. κα΄, 11). Αὕτη δὲ ἡ προφητεία του ἐπληρώθη ἐπὶ τῶν ἔργων. Διότι ὄχι μόνον ἔδεσαν τὸν Παῦλον οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλὰ καὶ ἐπεχείρησαν νὰ τὸν θανατώσουν (2). Οὗτος λοιπὸν κηρύξας τὸ Εὐαγγέλιον εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο τῆς οἰκουμένης, εἰς τὸ ὁποῖον ἐκληρώθη, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον. Ὁ δὲ Ῥοῦφος, τὸν ὁποῖον ἀναφέρει ὁ Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ λέγων· «Ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν Κυρίῳ, καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ» (Ῥωμ. ις΄, 13), οὗτος λέγω ἔγινεν Ἐπίσκοπος Θηβῶν, τῶν εὑρισκομένων κοντὰ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ Φλέγων καὶ ὁ Ἀσύγκριτος, κηρύττοντες τὸ Εὐαγγέλιον εἰς διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, ἐπίστρεψαν πολλοὺς ἀπίστους εἰς τὴν ἀληθῆ πίστιν. Οἱ ὁποῖοι μὲ διαφόρους τιμωρίας βασανισθέντες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνας, ἐτελειώθησαν εἰς τὴν αὐτὴν ἡμέραν, καὶ ἔτζι ἔλαβον παρὰ Κυρίου τὰ οὐράνια ἀγαθὰ τῆς ἀϊδίου μακαριότητος.

(1) Σημείωσαι, ὅτι περιττῶς ἐδῶ γράφεται ἡ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Ἡρωδίωνος καὶ τοῦ Ἀποστόλου Ἑρμοῦ. Ὁ μὲν γὰρ Ἡρωδίων ἑορτάζεται μετὰ Ὀλυμπᾶ, Ἐράστου, Σωσιπάτρου, καὶ Κουάρτου, κατὰ τὴν δεκάτην τοῦ Νοεμβρίου. Ἰδίᾳ δὲ κατὰ τὴν εἰκοστὴν ὀγδόην τοῦ Μαρτίου. Ὁμοίως καὶ ὁ Ἀπόστολος Ἑρμῆς ἑορτάζεται μετὰ Πατρόβα, Λίνου, Γαΐου, καὶ Φιλολόγου τῶν Ἀποστόλων, κατὰ τὴν πέμπτην τοῦ Νοεμβρίου. Ἰδίως δὲ ἑορτάζεται κατὰ τὴν ὀγδόην τοῦ Μαρτίου.

(2) Οὗτος ὁ Ἄγαβος ἐπροφήτευσε, καὶ ὅτι ἔχει νὰ γένῃ πεῖνα μεγάλη εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην, καθὼς γράφουν αἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων· «Ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων Προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν. Ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἄγαβος ἐσήμανε διὰ τοῦ πνεύματος, λιμὸν μέγαν ἔσεσθαι ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην, ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος» (Πράξ. ια΄, 27-28). Σημείωσαι, ὅτι ἡ πεῖνα αὕτη, τὴν ὁποίαν ἐπροφήτευσεν ὁ Ἄγαβος, ἔγινεν εἰς τὸν τεσσαρακοστὸν τέταρτον χρόνον ἀπὸ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἐν Ἀντιοχείᾳ Χριστιανοὶ ἐπροθυμήθησαν καὶ ἐσύναξαν ἐλεημοσύνας, καὶ ἀπέστειλαν αὐτὰς εἰς τοὺς ἐν Ἱεροσολύμοις Χριστιανοὺς διὰ χειρὸς Βαρνάβα καὶ Σαύλου, ὡς ἀναφέρουν αἱ Πράξεις ἐν κεφ. ια΄, 30. Ταύτην τὴν πεῖναν τὴν ἐπὶ Κλαυδίου ἀναφέρουν καὶ οἱ ἔξω ἱστορικοί, δηλαδὴ ὁ Σβετὸν εἰς τὸν Κλαύδιον, κεφ. ιη΄, καὶ ὁ Ἰώσηπος ἀρχαιολόγος, βιβλίῳ κ΄, κεφ. β΄. Διηγοῦνται δὲ αὐτοί, ὅτι τόση ταραχὴ τοῦ λαοῦ ἠκολούθησεν εἰς τὸ παζάρι ἐξ αἰτίας τῆς πείνας, καὶ τόσα βλάσφημα λόγια ἤκουσεν ἀπὸ τὸν λαὸν ὁ αὐτοκράτωρ, ὥστε ὁποῦ ἠναγκάσθη νὰ φύγῃ εἰς τὸ παλάτιον, καὶ νὰ φροντίσῃ διὰ τὴν ἀσφάλειάν του. (Ὅρα τὴν Ἑκατονταετηρίδα.)

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Κελεστίνου Πάπα Ῥώμης.

Τὸ χάσμα καὶ σὲ παμμάκαρ Κελεστῖνε,
Χοροῦ διϊστᾷ μὴ μεμακαρισμένου.

Οὗτος ὁ μακάριος Κελεστῖνος ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ ἐν ἔτει υιε΄ [415], καλῶς ἀνατεθραμμένος διὰ βίου καὶ λόγου, ἤτοι διὰ πράξεως καὶ θεωρίας. Ὅθεν διὰ τὰς ἀρετάς του ταύτας, ἠξιώθη νὰ ἀναβῇ εἰς τὸν θρόνον τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης, ἀφ’ οὗ ὁ Πάπας τῆς Ῥώμης Ζώσιμος ἐτελεύτησεν, ὁ ὁποῖος διεδέχθη μὲν τὸν Βονιφάτιον, ὁ δὲ Βονιφάτιος πάλιν διεδέχθη τὸν μέγαν Ἰννοκέντιον. Οὗτος λοιπὸν κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Τρίτης Συνόδου τῆς συγκροτηθείσης ἐν ἔτει υλα΄ [431], ἠγωνίσθη ὁ τρισόλβιος διὰ τὰς ἀποστολικὰς καὶ πατριακὰς παραδόσεις, καὶ διὰ τῆς ἐπιστολῆς του ἐκάθηρε τὸν δυσσεβῆ Νεστόριον, καὶ τὰς θεομισεῖς αὐτοῦ βλασφημίας ἤλεγξε καὶ ἀπεκήρυξε, συνεργὸς γενόμενος εἰς τὴν καθαίρεσίν του ὁμοῦ μὲ τὸν θεσπέσιον Κύριλλον τῆς Ἀλεξανδρείας, ὁ ὁποῖος εἶχε τὸν τόπον τοῦ θείου τούτου Κελεστίνου, καὶ ἀντὶ τούτου ἐπροκάθητο εἰς τὴν Σύνοδον. Πολλὰ λοιπὸν καὶ ἄλλα κατορθώματα λόγου καὶ μνήμης ἄξια ποιήσας, ἐν εἰρήνῃ ἀφῆκε τὴν παροῦσαν ζωήν, καὶ πρὸς τὴν ἀτελεύτητον καὶ μακαρίαν ζωὴν ἐξεδήμησεν.

*

Ὁ Ἅγιος Παυσίλυπος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ὁ Παυσίλυπος γῆς λιπὼν παροικίαν,
Εἰς παυσίλυπον ἔρχεται κατοικίαν.

*

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης ὁ ναύκληρος, ὁ ἐν τῇ Κῷ μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αχξθ΄ [1669], πυρὶ τελειοῦται (3).

Πλεύσας θάλασσαν ἐν πυρὶ τὴν τοῦ βίου,
Ναύκληρ’ ἔφθασας εἰς γαληνοὺς λιμένας.

(3) Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ὅρα εἰς τὸ Νέον Μαρτυρολόγιον.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Των Αγίων Αγάβου, Φλέγοντος, Ρούφου και Ασυγκρίτου εκ των εβδομήκοντα Αποστόλων, Κελεστίνου Πάπα Ρώμης κ.ά.