Ένας Μοναχός, Πέπυρις ονομαζόμενος, μαζί με τον μαθητή του, οι οποίοι ήταν γαστρίμαργοι και δοσμένοι στα ευχάριστα φαγητά και δεν πολιτεύονταν σαν Μοναχοί, με παραχώρηση του Θεού που όλα τα οικονομεί προς το συμφέρον μας, έπεσαν σε βαριά αρρώστια. Ήρθαν λοιπόν σε συναίσθηση και πρόσπεσαν στην Παντάνασσα Θεοτόκο, και άκουσαν ότι, εάν εξομολογηθούν, και σωφρονήσουν την ακόρεστη κοιλιά τους, και αφήνοντας τα ευχάριστα φαγητά ζουν σαν Μοναχοί με μόνο ψωμί και νερό, όχι μόνο θα ελευθερωθούν από εκείνη τη φοβερή αρρώστια, αλλά θα κληρονομήσουν και την ουράνια Βασιλεία· «και εάν – έλεγε – τα υπόσχεσθε αυτά και επιθυμείτε την ψυχική και τη σωματική θεραπεία, πηγαίνετε στον Ναό Μου, και πιέστε από το αγίασμα της Πηγής μου, και θα θεραπευθείτε». Όταν τα άκουσαν αυτά, πήγαν και ήπιαν από το ιαματικό αγίασμα, και αφού θεραπεύθηκαν παραδόξως, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους πολιτευόμενοι θεαρέστως, κατά την τάξη των Μοναχών, και τρεφόμενοι μόνο με ψωμί και νερό.
Και άλλοι δύο Μοναχοί, Ματθαίος και Μελέτιος, αδελφοί κατά σάρκα, επειδή κάποτε παράτησαν την ακολουθία τους, έπεσαν σε πειρασμό αρρώστιας, και καταλαβαίνοντας το σφάλμα τους πρόσπεσαν στο έλεος της Θεοτόκου· και αφού υποσχέθηκαν να μην αμελήσουν πια την ακολουθία τους, και ήπιαν από το σεπτό αγίασμα, ελευθερώθηκαν από την αρρώστια τους. Σωφρονίστηκαν λοιπόν και έμαθαν να μην αφήνουν ποτέ τον κανόνα τους. Και έτσι στο εξής, φοβούμενοι την παιδαγωγία του Θεού, έζησαν θεαρέστως, ευχαριστώντας την Δέσποινα Θεοτόκο που τους θεράπευσε, και παρακαλώντας την να τους φυλάγει από κάθε πειρασμό. Και έφυγαν από τη ζωή με αγαθές ελπίδες.
Κάποιος Στέφανος, υποδιάκονος, έκαμε πόνο κάτω από τη μέση του, στο λεγόμενο ισχίο, πόνο δεινό και ανίατο· και πονώντας πολύ, κατέφυγε στην έτοιμη βοήθεια, και αφού ήπιε από το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής με ακλόνητη πίστη και ράντισε τον πόνο, αμέσως γιατρεύθηκε.
Και ένας στρατιωτικός από το τάγμα των Βαράγγων, Ιωάννης ονομαζόμενος, που είχε υδρωπικία και κόντευε να πεθάνει, κατέφυγε στο έλεος της πανεύσπλαχνης Θεομήτορος, και αφού την παρακάλεσε με δάκρυα, και ήπιε με πίστη από το αγίασμα, παραδόξως θεραπεύθηκε, και γύρισε στο σπίτι του υγιής, κηρύττοντας το έλεος της Θεοτόκου προς αυτόν.
Αλλά και κάποιος άλλος που είχε καρκίνο, και άλλος γάγγραινα και άλλες πληγές ανίατες σ’ όλο το σώμα, και άλλος λεπρωμένος και μύριοι άλλοι που είχαν διάφορες αρρώστιες κατά καιρούς θεραπεύθηκαν, με την δια του αγιάσματος χάρη της Δέσποινάς μας Θεοτόκου· και όχι τότε μόνο, αλλά και μέχρι σήμερα βλέπουμε να γίνονται πάμπολλα θαύματα στους πιστούς από τη θεία ενέργεια του σεπτού αγιάσματος· δαιμόνια δηλαδή καθημερινά να εκδιώκονται από ανθρώπους, πυρετούς λαύρους να θεραπεύονται, και κάθε άλλη αρρώστια ψυχική και σωματική να εξαφανίζονται τελείως με την πίστη και τη μετάνοια.
Απόσπασμα από το έργο του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου: «Λόγος πανηγυρικός τη Παρασκευή της Διακαινησίμου και μερικών θαυμάτων διήγησις της Υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής».
Γλωσσική προσαρμογή για την Κ.Ο.
