Όταν ο άγιος Συμεών αξιώθηκε όχι μόνο να δει και να βαστάσει στις αγκάλες του τον Χριστόν Κυρίου – και έτσι εκπληρώθηκε ο πόθος του, ο καημός του – αλλά και να προφητεύσει κιόλας, τότε είπε απλά-απλά: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ».
Νομίζω ότι από κάποια πλευρά αυτό θα θέλαμε να γίνει και σ’ εμάς και νομίζω ότι λίγο πολύ όλους μας ο Θεός μας προορίζει γι’ αυτό. Ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, για να δούμε τον Χριστό, για να συναντήσουμε τον Χριστό. Ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, για να γνωρίσουμε τον Κύριό μας, τον Σωτήρα μας, για να νιώσουμε αυτή τη σωτηρία και να τη δούμε όχι απλώς μακρόθεν. Όταν λέει ο άγιος Συμεών «ότι είδον οι οφθαλμοί μου», εννοεί ότι ζει αυτή τη σωτηρία, που είναι γι’ αυτόν και για όλο τον κόσμο.
Όλοι θέλουν να ζήσουν· κανείς δεν θα ήθελε να φύγει από τον κόσμο αυτό, δεν θα ήθελε να πεθάνει. Γιατί; Διότι ζητάει τον Χριστό. Δεν υπάρχει κανείς που, μόλις βρει τον Χριστό, δεν θέλει να τελειώσει, να φύγει από τον κόσμο· δεν υπάρχει κανείς. Αν τυχόν, αφού βρει τον Χριστό, θέλει να ζήσει και άλλο, είναι για να βρει ακόμη πιο πολύ τον Χριστό· όχι για τίποτε άλλο. Αλλά όμως, όταν βρει τον Χριστό, εκπληρώνεται τόσο πολύ ο πόθος του, τακτοποιείται έτσι η ψυχή του, που αυθόρμητα ο καθένας θα πει: Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα.
* * *
Αυτή την αλήθεια τη βλέπουμε και τη ζούμε στο πρόσωπο του αγίου Συμεών του Θεοδόχου, τη μνήμη του οποίου τελούμε σήμερα. Και χωρίς να φανεί υπερβολή, περισσότερο από ό,τι ο άγιος Συμεών ο Θεοδόχος έχουμε μέσα μας την πληροφορία αυτή, ότι ζούμε, για να δούμε τον Χριστό. Περισσότερο από τον άγιο Συμεών έχουμε μέσα μας την πληροφορία αυτή, ότι δεν θα δούμε θάνατο, δεν πρέπει να δούμε θάνατο – έτσι και αλλιώς κάποτε θα φθάσουμε εκεί, αλλά στο σχέδιο του Θεού όμως είναι έτσι τα πράγματα, να μη δούμε θάνατο – πριν δούμε τον Χριστόν Κυρίου, πριν κρατήσουμε στην αγκάλη μας, στην αγκάλη της καρδιάς μας, στα βάθη της καρδιάς μας τον Χριστό.
Τι είναι το Πνεύμα του Θεού που έχουμε μέσα μας, που πήραμε κατά το βάπτισμα; Εμείς βέβαια δεν ξέραμε τι μας γινόταν τότε, και δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και τώρα. Αλλά όμως ο Θεός ξέρει ποιός είναι ο καθένας μας, ξέρει τι θα γινόταν στον καθένα μας, και οικονόμησε τα πράγματα έτσι, ώστε να βαπτιστούμε, και να γίνουν όλα όσα έγιναν δια του βαπτίσματος, και να βάλει μέσα στην ψυχή μας αυτή την πληροφορία, αυτό το βίωμα. Άσχετα εάν εμείς, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάνουμε το παν είτε για να το σβήσουμε είτε για να το αποπροσανατολίσουμε, ο Θεός έβαλε μέσα μας αυτή την πληροφορία, αυτό το βίωμα, ότι δεν θα πεθάνουμε, πριν δούμε τον Χριστό μέσα μας.
* * *
Βέβαια, εκ κατασκευής η ψυχή του ανθρώπου, η κάθε ψυχή είναι έτσι φτιαγμένη, ώστε σ’ αυτόν τον κόσμο, στον κόσμο της εξορίας, να μη ζητάει τίποτε άλλο, παρά να ζητάει κατά βάθος τον Θεό. Αλλά ο βαπτισμένος πολύ-πολύ περισσότερο ζητάει τον Χριστό. Το επαναλαμβάνω: αυτή την πληροφορία την έχει βάλει ο Θεός μέσα σ’ εμάς πιο πολύ από ό,τι στον άγιο Συμεών τον Θεοδόχο, διότι σ’ εμάς αυτή την πληροφορία την έβαλε ο Θεός δια μυστηρίου ανεξιτήλου, του βαπτίσματος. Δεν εξαλείφεται το μυστήριο του βαπτίσματος. Και επομένως η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα μας δια του βαπτίσματος, δια του μυστηρίου του χρίσματος, αν θέλετε, και δια της θείας Κοινωνίας, καθώς τόσες φορές κοινωνήσαμε, δεν εξαλείφεται.
Γι’ αυτό και εκείνος ο οποίος είναι βαπτισμένος και έχει μέσα στην ψυχή του τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, αν τελικά κωφεύσει και δεν θελήσει να ζητήσει όντως τον Χριστό, να βρει όντως τον Χριστό, θα κολασθεί πολύ περισσότερο, από ό,τι θα κολασθούν οι άλλοι οι οποίοι δεν είναι βαπτισμένοι.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Φεβρουάριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2023, σελ. 26-30 (αποσπάσματα).
