Ποιος δεν μακαρίζει τους αγίους Αποστόλους, οι οποίοι ευτύχησαν να βλέπουν τον Κύριο, να συνομιλούν καθημερινά μαζί Του, να περπατούν μαζί Του, να καταλύουν σε κάποιο σπίτι μαζί Του, να τρώγουν μαζί Του, να ακούν την θεία διδασκαλία Του, να βλέπουν την αγία ζωή Του, το παράδειγμά Του και τα θαύματά Του, και να είναι όλη τους η ζωή μία Θεοφάνεια; Αυτό όμως το μεγάλο προνόμιο, που μόνο πολύ ελάχιστοι άνθρωποι σ’ αυτή την ζωή είχαν, πρώτος το είχε ο απόστολος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου. Όμως οι άγιοι Απόστολοι αυτό το προνόμιο το εκπλήρωσαν, το απέδωσαν στον Χριστό. Διότι δεν έλαβαν την τιμή και το αξίωμα αυτό δωρεάν, χωρίς αυτοί να ανταποκριθούν στην Χάρη που δόθηκε σ’ αυτούς αφθόνως και πλουσίως, αλλά ανταποκρίθηκαν στην δωρεά και στην πρόσκληση και στην Χάρη. Διότι και οι ίδιοι μετά ανέλαβαν, αποδίδοντες την οφειλή, μύριους κόπους και σταυρούς και θανάτους για Εκείνον ο οποίος τους κάλεσε και τους τίμησε με το αποστολικό αξίωμα.
Έτσι λοιπόν και ο άγιος Ανδρέας, ο σήμερον εορταζόμενος, και τιμήθηκε από τον Χριστό, αλλά και θυσιάστηκε για τον Χριστό. Και όχι μόνο θυσιάστηκε, αλλά και σταυρώθηκε θάνατο σταυρικό φρικτό, όπως γνωρίζουμε, σε σταυρό χιαστί και ανάποδα. Είμαστε και εμείς τέκνα του αποστόλου Ανδρέα, διότι είναι και ιδρυτής και της μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, στην οποία υπαγόμαστε. Αλλά και της Εκκλησίας της Ελλάδος συνιδρυτής με τον απόστολο Παύλο, διότι εκ του κηρύγματός του επίστευσε η πόλη των Πατρών. Είναι δηλαδή μεγάλο το έργο του στον ελλαδικό χώρο.
Γι’ αυτό και εμείς και τον ευλαβούμαστε και τον τιμούμε σήμερα, αλλά και θερμώς τον ικετεύουμε να βοηθήσει και εμάς να αντιληφθούμε την μεγάλη σημασία της επί γης παρουσίας του Κυρίου. Τι θα πει το ότι από αγάπη ο Άγιος Θεός γίνεται άνθρωπος, και τόσο απλά έρχεται ανάμεσά μας, περπατεί στην γη, ζει μαζί μας, γίνεται ένας εξ ημών, για να μας οδηγήσει κοντά Του; Αλλά να παρακαλέσουμε τον άγιο Ανδρέα, όπως Εκείνος έζησε αυτή την ευλογία να είναι κοντά στον Ιησού, να μας αξιώσει και εμάς να έχουμε αυτή την αίσθηση, ότι αυτή η ζωή που περνάμε, η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία, όλα αυτά που καθημερινά ζούμε, η θεία Λειτουργία, η ακρόαση του ιερού Ευαγγελίου, των ιερών αποστολικών αναγνωσμάτων, των πατερικών κειμένων, όλα αυτά είναι μία συναναστροφή με τον Θεάνθρωπο Χριστό, είναι μία Θεοφάνεια. Να μη τα συνηθίσαμε, αλλά να εκπλησσόμαστε. Η ζωή μας, ει δυνατόν κάθε λεπτό, να είναι μία ιερή έκπληξη από αυτά που πνευματικώς βλέπουμε μπροστά μας – όπως τα έβλεπαν και οι άγιοι Απόστολοι – και ζούμε κάθε ημέρα μέσα στην μοναχική και χριστιανική μας ζωή.
Επειδή μας δόθηκε αυτή η χάρη, και εμείς να έχουμε τον Χριστό ανάμεσά μας, και εμείς να είμαστε μαθητές Του, έχουμε και την ευθύνη να ανταποδώσουμε και εμείς, και τον πόθο μας, και την αγάπη μας, και τον αγώνα μας, και την θυσία μας, για τον Σωτήρα Χριστό. Και ο Κύριος να δώσει σε όλους αυτή την χάρη και ευλογία, δια πρεσβειών του αγίου ενδόξου αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Και ιδίως να δώσει και στον λαό μας την χάρη, τώρα που τόσο βαριά δοκιμάζεται από το μαύρο και σκοτεινότατο και πυκνότατο σύννεφο της αποστασίας που επέπεσε στην Ελληνική μας πατρίδα. Να δώσει ο Θεός την χάρη Του στους ευσεβείς Χριστιανούς να μείνουν ευσεβείς και ομολογητές, και να μη χαθεί η ομολογία και η πίστη του Χριστού από τον τόπο αυτό, τον οποίο και το αίμα του αγίου αποστόλου Ανδρέου αγίασε.
Ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει και την ψυχή του μακαριστού γέροντα Ανδρέα. Είναι η πρώτη φορά που εορτάζει ο πατήρ Ανδρέας, χωρίς να είναι σωματικώς εν μέσω ημών. Ο πατήρ Ανδρέας, τον οποίο όλοι είχαμε γνωρίσει και του οποίου η εκδημία λύπησε όλους μας, πιστεύω – έχουμε κάποιες ενδείξεις στην ψυχή μας – ότι έχει αναπαυθεί η ψυχή του και ότι τώρα είναι εκεί κοντά στον Χριστό, τον οποίο και αυτός τόσο αγάπησε και τόσα χρόνια πιστά εδώ στο Μοναστήρι μας υπηρέτησε. Αλλά και σε μας έδειξε την αγάπη του, και ιδίως σ’ εμένα, και γι’ αυτό και εγώ του είμαι ευγνώμων. Μετά την τράπεζα εγώ θα τελέσω τρισάγιο στον τάφο του πατρός Ανδρέα, και αν κανείς θέλει να έρθει, ας έρθει.
(1988)
Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 95.
