«Ένας χωρικός νόμιζε ότι τον κάνανε μάγια και πήγε σε έναν μάγο να τα λύση. Εκείνος έσβησε το φως και τον ρώτησε, “μήπως έχεις πάνω σου σταυρό”. Αφού του είπε “όχι”, ξεκίνησε να του κάνη το “φυλαχτό”. Αλλά του είπε μην τυχόν και κάνει τον σταυρό του ή φωνάζει κανέναν Άγιο, ή την Παναγία… (γιατί) δεν θα γίνη τίποτα. Αυτός όμως που και που έκανε τον σταυρό του και μουρμούριζε καμμιά ευχή και ταρασσόταν ο μάγος και του φώναζε μην τυχόν κάνη τον σταυρό του. Έγινε αυτό τρεις φορές και ο μάγος θυμωμένος τον έδιωξε και του είπε ότι δεν γίνεται τίποτα και ότι φταίει αυτός (ο χωρικός).
»Ήρθε εδώ και μου τα είπε και τον συμβούλεψα να νηστέψη, να κάνη Ευχέλαιο στο σπίτι του, κανέναν Αγιασμό, καμμιά Λειτουργία. Ούτε σατανικά θα μείνουν, ούτε τίποτα».
«Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούτε, εγώ αγράμματος άνθρωπος είμαι, εσείς ξέρετε και γράμματα, μορφωμένοι άνθρωποι είστε, μόρφωση έχετε, αλλά και εμείς έχουμε τον Χριστό παιδιόθεν, και όταν έχουμε τον Χριστό, δεν θέλουμε τίποτε άλλο. Εμείς έχουμε ανάγκη από Χριστό και ψυχή· και τα γράμματα καλά είναι και άλλα καλά είναι, αλλά, με συγχωρείτε, εκείνος που ξέρει και τα πολλά γράμματα και δεν τηρεί τους νόμους του Θεού, θα τον δείρη (ο Θεός) “δαρήσεται πολλά”. Και εμένα που δεν ξέρω πολλά, πάλι θα με δείρη, θα δώσω λόγο των πράξεών μου».
«Όταν σας ζητάνε κάτι, ζητιανεύουν, να δίνετε κάτι. Μια φέτα ψωμί έχετε, μια φέτα ψωμί να δίνετε. Όποιος και να είναι. Ο άγιος Δαυΐδ και σε Τούρκους έδινε. “Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται”».
«Μετά τον τάφο αρχίζει η νέα ζωή. Μέχρι τον τάφο ακολουθούν τα παράσημα, οι σταυροί, οι δόξες, οι τιμές. Όλα, παιδιά μου, προσωρινά είναι. Γι’ αυτό να φροντίζουμε για την ψυχή μας, που είναι πράγμα αθάνατο».
«Να έχωμε φιλοξενία και ελεημοσύνη. Ο όσιος Δαυΐδ ήταν πάρα πολύ ελεήμων. Ξένιζε ακόμα και τους Τούρκους. Εγώ, δεν έκανα τίποτε. Ο Άγιος τα έκανε όλα, ο Άγιος τα ‘χει φτειάξει όλα. Εγώ είμαι ζαβός άνθρωπος, ιδιότροπος…».
«Να είμαστε πάντα έτοιμοι, διότι δεν ξέρουμε πότε θα φύγουμε από αυτήν την ζωή. Να μην λέμε, “Δεν πειράζει, αύριο θα μετανοήσω”. Ποιος ξέρει το αύριο; Το αύριο είναι του Θεού. Ούτε την ώρα ξέρουμε. Ξημερώνει και δεν ξέρουμε αν θα βραδυάση. “Επιμελείσθε ψυχής πράγματος αθανάτου”».
«Βλέπετε, σήμερα αρρώστιες πολλές, κακά πολλά στον κόσμο… όλα εξ αμαρτιών των ανθρώπων είναι».
«Για τον κόπο που κάνετε να έρθετε να προσκυνήσετε στον Άγιο, παίρνετε πολλή ευλογία από τον Άγιο».
Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Β’. Νουθεσίες, σελ. 101. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
