Όπως κάθε χρόνο πρέπει να αφιερώσουμε την ώρα αυτή – σήμερα που είναι Κυριακή της Πεντηκοστής, σήμερα που η Εκκλησία μας έχει αυτή τη μεγάλη γιορτή – στον ερχομό του Αγίου Πνεύματος ή καλύτερα στην αποστολή του Αγίου Πνεύματος.
Δεν έστειλε ο Κύριος το Πνεύμα το Άγιο αόριστα. Όχι. Το έστειλε στους συγκεκριμένους ανθρώπους και δι’ αυτών σε όλους τους άλλους συγκεκριμένους πάλι ανθρώπους, οι οποίοι θα θελήσουν να πιστέψουν, όπως πίστεψαν οι πρώτοι εκατόν είκοσι (βλ. Πραξ. 1:15). Εκείνη την ημέρα στο υπερώο μαζί με τους ένδεκα αποστόλους ήταν και άλλοι· από κάποια πλευρά το λείμμα, το υπόλοιπο του εκλεκτού λαού. Όλοι-όλοι αυτοί έμειναν από τις χιλιάδες και τα εκατομμύρια που ήταν ο όλος λαός· μετρημένοι εκατόν είκοσι ψυχές που περίμεναν εκεί στο υπερώο. Ήδη, καθώς είχαν τη διάθεση να δεχθούν το Άγιο Πνεύμα οι ψυχές αυτές, καθώς ήταν αυτοί ακριβώς οι οποίοι προσδέχονταν τη βασιλεία του Θεού, τα ήξεραν αυτά τα πράγματα, τα είχαν μελετήσει, τα είχαν πιστέψει και περίμεναν τη βασιλεία του Θεού. Βλέπετε, ήλθε ο Μεσσίας, τον αναγνωρίζουν ότι είναι ο Μεσσίας, το ομολογούν, αλλά η βασιλεία του Θεού, την οποία προσδέχονται, θα έρθει δια του Αγίου Πνεύματος.
Δεν είναι λοιπόν κάποιοι τυχαίοι που βρέθηκαν εκεί στο υπερώο. Ούτε στέλνει στη γη αόριστα το Πνεύμα το Άγιο ο Κύριος – το Πνεύμα το Άγιο εκπορεύεται εκ του Πατρός, αλλά αποστέλλεται στη γη από τον Υιό. Εκείνος, ο Υιός του Θεού, ήρθε, σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος, εμφανίσθηκε ως άνθρωπος, και στην ανθρώπινη φύση που έχει είναι όλοι οι άνθρωποι. Το Πνεύμα το Άγιο δεν σαρκούται. Και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος αποφασίζουν να γίνει αυτό το έργο που έκανε ο Υιός, όμως άλλη είναι η αποστολή του Υιού και άλλη του Αγίου Πνεύματος. Μόνο ο Υιός έγινε άνθρωπος. Το Άγιο Πνεύμα δεν γίνεται άνθρωπος, αλλά έρχεται μέσα στους ανθρώπους, στους συγκεκριμένους ανθρώπους.
Έρχεται το Άγιο Πνεύμα στις καρδιές των συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά έρχεται – πρέπει να το τονίσουμε αυτό – και στο σύνολο. Ως σύνολο οι εκατόν είκοσι είναι συγκεντρωμένοι, ενωμένοι, και προσδέχονται, περιμένουν την εξ ύψους δύναμη. Είναι τα πρώτα μέλη της Εκκλησίας, της Εκκλησίας του Χριστού, που είναι το σώμα του Χριστού. Αλλά δεν έρχεται το Άγιο Πνεύμα απλώς στο σύνολο, όπως μερικοί τονίζουν μόνο αυτή την πλευρά. Κάνει εντύπωση και πρέπει να το προσέξουμε αυτό: Οι Πράξεις των Αποστόλων λένε ότι κατέβηκε το Πνεύμα το Άγιο, και παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα. Μια πύρινη γλώσσα στον έναν απόστολο, μια στον άλλο απόστολο· «εκάθισε εφ’ ένα έκαστον» (Πραξ. 2:3). Δεν ήρθε απλώς στο σύνολο και κατά έναν τρόπο ακαθόριστο και ασαφή. Όχι. Μέσα στην Εκκλησία, η οποία έχει το Πνεύμα το Άγιο, κάθε πιστός είναι πιστός πραγματικά, εάν έχει προσωπικά το Πνεύμα το Άγιο. Κάθε χριστιανός είναι πραγματικά χριστιανός, αν έχει και προσωπικά μέσα του το Άγιο Πνεύμα. Δεν αρκεί που απλώς είναι μέσα στην Εκκλησία.
Η Εκκλησία ασφαλώς έχει το Άγιο Πνεύμα και είναι αλάθητη, αγία και άμωμος και δεν έχει σπίλο ή ρυτίδα (βλ. Εφ. 5:27). Όμως όχι μόνο γενικά και αόριστα υπάρχει το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία, αλλά και ο κάθε πιστός λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα και το έχει μέσα του, ακριβώς όπως έγινε την πρώτη εκείνη ημέρα, την ημέρα της Πεντηκοστής, που ήλθε το Πνεύμα το Άγιο και μοιράσθηκε εν πυρίναις γλώσσαις σε όλους τους παρόντες εκεί και ιδιαίτερα στους αποστόλους.
Να στρωθούμε κάτω λοιπόν και να μελετήσουμε καλά τα πράγματα. Από μια πλευρά να γιορτάσουμε. Όποιος κι αν είσαι, άνθρωπέ μου, όποιος κι αν είσαι, είναι αλήθεια ότι ήρθε σωτηρία, είναι αλήθεια ότι ο Χριστός μας σώζει, είναι αλήθεια ότι ήρθε το Άγιο Πνεύμα και ότι έρχεται μέσα στην ψυχή του καθενός μας. Να το γιορτάσουμε, να το πανηγυρίσουμε, να το χαρούμε και να μεθύσουμε πνευματικά.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “…ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον…”, Β’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2016, σελ. 42, 49, 57 (αποσπάσματα).
