Η ηγουμένη της Ιεράς Μονής του Χρυσοβαλάντου στην Κωνσταντινούπολη, οσία Ειρήνη (Θ’ αι.), καλλιέργησε εξαιρετικά την προσευχή. Πολλές φορές αφοσιωνόταν σ’ αυτήν ολόκληρα εικοσιτετράωρα! Τα υψωμένα προς τον ουρανό οσιακά της χέρια πάθαιναν αγκύλωση και μια μοναχή ανελάμβανε να τα επαναφέρει στη θέση τους.
Συχνά έβγαινε τις νύχτες στην αυλή της μονής και αγρυπνούσε με πολλή κατάνυξη. Έβλεπε τα άστρα, την ομορφιά και το μεγαλείο του ουρανού, και χαιρόταν και δόξαζε τον πάνσοφο Δημιουργό.
Μια νύχτα βγήκε αθόρυβα στην αυλή κάποια μοναχή και αντίκρισε ένα εξαίσιο θέαμα: Η γερόντισσά της προσευχόταν και τα πόδια της δεν άγγιζαν στο έδαφος. Βρισκόταν μετέωρη στον αέρα δύο πήχες πάνω από το έδαφος! Δύο πανύψηλα κυπαρίσσια έκλιναν τις κορυφές τους μέχρι τη γη μπροστά στην αγία και παρέμειναν στη θέση αυτή, έως ότου τελείωσε την προσευχή της! Τότε τα πλησίασε, άγγιξε τις κορυφές τους και τα ευλόγησε σταυροειδώς. Μετά απ’ αυτό επέστρεψαν στην αρχική τους θέση.
Η αδελφή νόμιζε πως έβλεπε φάντασμα και άρχισε να τρέμει. Επειδή όμως το θέαμα διήρκεσε αρκετή ώρα, έτρεξε στο κελλί της ηγουμένης και βρίσκοντάς το άδειο κατάλαβε ότι είχε στ’ αλήθεια παρακολουθήσει ένα θαυμαστό γεγονός!
Και τότε μεν δεν αποκάλυψε τίποτε. Μια άλλη όμως νύχτα η οσία Ειρήνη έδεσε στις χαμηλωμένες κορυφές των κυπαρισσιών δύο μαντήλια. Την επόμενη μέρα οι αδελφές τα επεσήμαναν και απορούσαν. Ρωτούσαν η μία την άλλη, ποιος και πότε και με τι τρόπο μπόρεσε ν’ ανέβει τόσο ψηλά να δέσει εκεί τα μαντήλια. Τότε η αδελφή, που είχε δει το θαυμαστό θέαμα, έδωσε τη σωστή ερμηνεία. Οι άλλες αδελφές συγκινήθηκαν μέχρι δακρύων. Η οσία όμως, όταν το πληροφορήθηκε, έδωσε την εντολή να παύσουν να διηγούνται το θαύμα.
Από το βιβλίο: ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ. Τόμος τρίτος. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2008, σελ. 213.
