Μία γυναίκα έδωσε χρήματα στον όσιο Γεώργιο, για να τελέσει ένα σαρανταλείτουργο για τον σύζυγό της. Η αδελφή της δυσανασχέτησε γι’ αυτό και της μίλησε άσχημα. Η ίδια όμως έμεινε ατάραχη και πίστευε ότι η βοήθεια του συζύγου της από τη μνημόνευση του οσίου θα ήταν σημαντική.
Μία ημέρα πήγε η αδελφή της στο μοναστήρι, για να διαπιστώσει αν ο όσιος τελούσε το σαρανταλείτουργο. Ο όσιος την υποδέχθηκε λέγοντάς της: «Πήγαινε πρώτα να συγχωρεθείς με την αδελφή σου και μετά να έλθεις. Ευτυχώς που η αδελφή σου δεν μετανόησε κι έτσι οι κόποι μου δεν πήγαν χαμένοι για το σαρανταλείτουργο».
Η γυναίκα έμεινε άφωνη από αυτά που άκουσε και σύντομα μετανόησε.
Άλλη γυναίκα διηγήθηκε ότι όταν πήγε για πρώτη φορά στο μοναστήρι, ο όσιος είπε στον σύζυγό της να πάει να καθίσει στο παγκάρι. Εκείνη δεν το γνώριζε αυτό και τον αναζητούσε. Τότε ο όσιος βγήκε από το Ιερό Βήμα και της είπε: «Γιαβρούμ Ευγενία, ο Θανάσης είναι έξω στο παγκάρι». Αυτό έγινε χωρίς προηγουμένως να γνωρίζει ποια ήταν τα ονόματά τους.
Άλλη γυναίκα ανάφερε ότι κάποτε με μία συντροφιά ξεκίνησε για το μοναστήρι. Στον δρόμο όμως παρέμεινε τελευταία, για να συντροφεύει μία ηλικιωμένη γυναίκα, που δυσκολευόταν στο βάδισμα. Ο σύζυγός της όμως για την αργοπορία της εκνευρίστηκε και παρεξηγήθηκαν.
Όταν έφθασε στο μοναστήρι και την είδε ο όσιος, της είπε: «Γιατί, Σοφία, παιδί μου, στον δρόμο θύμωσες;». Η γυναίκα έμεινε κατάπληκτη από το διορατικό χάρισμα του οσίου.
Μία γυναίκα από το Περιθώρι της Δράμας διηγήθηκε ότι μία ημέρα ο όσιος Γεώργιος ετοίμαζε κόλλυβα ψέλνοντας με την ωραία φωνή του. Σκεπτόταν πώς θα μπορούσε να κάνει κι εκείνη ένα μνημόσυνο, γιατί δεν είχε χρήματα.
Ο όσιος διάβασε την σκέψη της, γύρισε και της είπε: «Τι σκέπτεσαι; Εγώ ξέρω, ο φτωχός όταν μπορεί και ο πλούσιος όταν θέλει. Θα πάρεις γνήσιο κερί και τα κόλλυβα και φέρτα στο μοναστήρι να τα διαβάσω». Τα πήγε και τα διάβασε, δίχως να πάρει καθόλου χρήματα.
Η ίδια γυναίκα, όταν επισκέφθηκε το μοναστήρι με άλλες δύο γνωστές της, συζητούσαν στον αυλόγυρο. Η μία γυναίκα είπε: «Ο καλόγερος φαίνεται δεν τα καταλαβαίνει όλα». Την ίδια στιγμή βγήκε ο όσιος από το κελλί του και της είπε: «Ελένη, ο καλόγερος δεν τα ξέρει όλα».
Απόρησαν και θαύμασαν, γιατί η απόσταση ήταν μεγάλη και δεν μπορούσε να την είχε ακούσει.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 137, 139 (αποσπάσματα).
