Η γνωριμία μου με τον άγιο Πορφύριο – μαρτυρεί ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός – βυθίζεται στο βάθος του χρόνου και προσπαθώ να βρω την άκρη πώς και πότε γνώρισα τον άγιο Πορφύριο. Πάντως μετά τον άγιο Παΐσιο που είχα γνωρίσει, ο οποίος είχε φύγει από το Σινά και είχε εγκατασταθή στο Άγιον Όρος και συνέχισα να τον συναντάω ως μια συνέχεια της εν Σινά παρουσίας του, του οποίου τα λόγια του, οι συμβουλές του και οι οδηγίες του δεν με πιάναν τόσον εύκολα, διότι και εμείς δεν είχαμε ωριμάσει για να δούμε την πνευματική τους ζωή. Αυτοί οι Άγιοι ήταν σαν κοινοί απλοί άνθρωποι και δεν τους δίναμε τόση σημασία. Έτσι λοιπόν, θυμάμαι ότι ο άγιος Παΐσιος με καθοδηγούσε τόσο στα πνευματικά, αλλά περισσότερο στα καλογερικά. Για μερικά θέματα από διάκριση μου έλεγε «κοίταξε αυτά να τα πης στον Πνευματικό σου…». Εγώ δεν είχα τότε κάποιον συγκεκριμένο Πνευματικό, είχα κάποιους Πνευματικούς κοσμικής αντιλήψεως και του λέω:
– Γέροντα, εγώ δεν ξέρω αυτή την στιγμή κάποιον συγκεκριμένο, γιατί τόσα χρόνια είμαι στο Σινά και δεν γνωρίζω κάποιον στον χώρο της Ελλάδος.
– Άμα θέλεις βρίσκεις, μου λέει.
– Ε, πες μου έναν.
– Τι να σου πω; Αν σου πω εγώ, επειδή εσύ είσαι λίγο ελεύθερος θα κάνης το θέλημά σου.
– Ας κάνω το θέλημά μου, πέστε μου όμως και εσείς κάτι.
– Έχω ακούσει για κάποιον καλό ιερομόναχο Πορφύριον … για φρόντισε.
– Καμμιά οδηγία; πού να τον βρω;
– Εσύ ξέρεις, έχεις τόσους ανθρώπους, αν θέλης τον βρίσκεις, όποιος θέλει βρίσκει αυτό που θέλει να βρη και φρόντισε να τον βρης.
– Εντάξει, θα κοιτάξω.
Και έτσι μέσω κάποιων γνωστών ξεκίνησε μια γνωριμία απλή, ταπεινή, λίγο δειλή. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποια χρονιά, θυμάμαι όμως ότι τον γνώρισα βράδυ σ’ ένα σπίτι στα Τουρκοβούνια. Με είχε οδηγήσει εκεί ένας δικαστικός, ο κ. Δροσίτης Παναγιώτης, και εκεί έγινε η πρώτη γνωριμία και η πρώτη εξομολόγηση. Τότε ήμουν ιερομόναχος και ερχόμουν συχνά στην Ελλάδα για λόγους υγείας, αλλά και για θέματα της Μονής και φρόντιζα πάντα να βλέπω τον άγιο Παΐσιο στο Άγιον Όρος, αλλά και τον άγιο Πορφύριο.
Για να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη, πιο συγκεκριμένα απ’ αυτά που ξέρω είναι ότι ο ίδιος επισκέφτηκε το Σινά τέλη του 1972, αρχές του 1973. Τότε είχα και κάποια προβλήματα με τους μοναχούς και με την ηγεσία της Μονής, ήμουν τότε γραμματεύς, και λόγω αυτών, είχα πάρει μια απόφαση να φύγω να πάω στο Άγιον Όρος για να μπορέσω να έχω μια πιο πνευματική ζωή. Ο γέροντας Πορφύριος είχε έρθει τότε στο Σινά μαζί με τον π. Φώτιο και του είπα τα προβλήματα που υπήρχαν και μου λέει «άστα αυτά, αυτά συμβαίνουν, κάτσε εδώ, θα αλλάξουν τα πράγματα σύντομα…». Εγώ τον είχα εμπιστοσύνη και του έκανα υπακοή. Θυμάμαι που μου έλεγε:
– Εγώ ξέρεις είμαι Σιναΐτης, γιατί όχι μόνο πήρα το όνομα από τον Σιναίου τον Πορφύριο, αλλά ζούσα και στο Σινά.
– Μα πώς, Γέροντα; αφού δεν έχετε ξαναέρθει.
– Ναι, βρε παιδί μου, δεν είχα έρθει, αλλά εδώ ήμουνα.
– Πώς ζούσατε εδώ;
– Ε, να, έβλεπα πολλές φορές τι γινόταν εδώ, τι γινόταν στην Αγία Κορυφή.
Παρ’ όλα αυτά δεν είχα καταλάβει τι μεγάλης εμβέλειας ήταν ο Άγιος και απορούσα.
Θέλησα αργότερα να τον ξαναδώ για να ξεφορτωθώ από τα προβλήματα, διότι όλη αυτή η δύσκολη κατάσταση με έκανε να σκέφτωμαι να πάω στο Άγιον Όρος, αλλά είχα κρατήσει αυτά τα λόγια του Γέροντα «περίμενε και θα αλλάξουν τα πράγματα». Όμως μέσα στο 1973 βρέθηκα σε μια δύσκολη θέση στο Κάιρο από κάποιες ενέργειες ανθρώπων και αποφάσισα να πάω για Ιεραποστολή. Πριν όμως πάω βρέθηκα στην Ελλάδα για λόγους υγείας, αλλά και για υποθέσεις της Μονής και τότε ξαναείδα τον Γέροντα και μου λέει «κάνε υπομονή σου είπα», αλλά το άφηνε αινιγματικά, δεν μου εξηγούσε.
Επιστρέφοντας στο Σινά, συνέβη ο θάνατος του προκατόχου μου, του Γρηγορίου Β’ Αρχιεπισκόπου Σινά, και αφού γίνανε οι φυσικές διαβουλεύσεις, συνέβη να με εκλέξουν ως Ηγούμενο της Μονής, οπότε εκεί κατάλαβα τι εννοούσε ο Γέροντας που έλεγε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 174.
