Την ημέρα αυτή, Κυριακή των Βαΐων, εορτάζουμε τη λαμπρή και ένδοξη πανήγυρη της εισόδου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ.
Αφού ο Λάζαρος αναστήθηκε εκ νεκρών, πολλοί βλέποντας το γεγονός πίστευαν στον Χριστό. Γι’ αυτό η Συναγωγή των Ιουδαίων αποφάσισαν να θανατώσουν και τον Χριστό και τον Λάζαρο.
Ο Χριστός λοιπόν έφυγε από εκεί δίνοντας τόπο στην κακία.
Μετά από αρκετό καιρό, έξι μέρες πριν από το Πάσχα, όπως λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (κεφ. 12), ήλθε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου ήταν Λάζαρος που είχε πεθάνει.
Εκεί του έκαναν δείπνο και ο Λάζαρος έτρωγε μαζί του, ενώ η αδελφή του Μαρία άλειψε με το μύρο τα πόδια του Ιησού. Και την επόμενη μέρα έστειλε τους μαθητές του να του φέρουν την όνο και τον πουλάρι της, επάνω στο οποίο κάθισε αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό, και έτσι καθισμένος μπήκε στην Ιερουσαλήμ.
Τα δε πλήθη των Εβραίων έστρωναν τα ενδύματά τους για να περάσει και έκοβαν κλαδιά από φοίνικες, και άλλα τα έριχναν στη μέση του δρόμου και άλλα τα κρατούσαν στα χέρια και φώναζαν: «Δόξα στον Υιό του Δαβίδ· ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο, ο βασιλιάς τού Ισραήλ».
Και αυτό έγινε διότι το Άγιο Πνεύμα κίνησε τις γλώσσες τους να δοξάσουν και να επευφημήσουν τον Χριστό.
Βάϊο οι Εβραίοι ονομάζουν το τρυφερό κλαδί, και με τα βάγια φανέρωναν ότι ο Χριστός θα νικήσει τον θάνατο· διότι τότε ήταν συνηθισμένο να τιμούν και να περιφέρουν τους νικητές αγώνων ή πολέμων με κλαδιά από αειθαλή δέντρα στις επινίκιες πομπές.
Το δε πουλάρι συμβόλιζε εμάς, τον λαό των εθνικών, επάνω στον οποίο κάθισε ο Χριστός και αναπαύθηκε και ανακηρύχθηκε νικητής και τροπαιούχος και βασιλιάς όλης της γης.
Γι’ αυτή τη γιορτή έλεγε και ο προφήτης Ζαχαρίας: «Χαίρε πάρα πολύ, θυγατέρα Σιών! Νάτος ο βασιλιάς σου, έρχεται σ’ εσένα πράος και καθισμένος πάνω σε υποζύγιο, σ’ ένα πουλάρι, γέννημα υποζυγίου» (Ζαχ. 9:9). Και ο Δαβίδ πάλι είπε για τα παιδιά: «Από το στόμα νηπίων και βρεφών που θηλάζουν έκανες να βγει τέλειος ύμνος» (Ψαλ. 8:3).
Καθώς δε ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ, σείστηκε όλη η πόλη, και οι όχλοι παρακινημένοι από τους αρχιερείς ήθελαν να τον θανατώσουν. Αυτός όμως τους ξέφευγε και κρυβόταν· και όταν φανερωνόταν, τους μιλούσε με παραβολές.
Με την ανείπωτη ευσπλαχνία σου, Χριστέ, Θεέ μας, κάνε μας νικητές των παράλογων παθών, και αξίωσέ μας να δούμε και τη δική σου ολοφάνερη νίκη κατά του θανάτου και τη λαμπρή και ζωηφόρο ανάστασή σου, και ελέησέ μας. Αμήν.
Διασκευή για την Κ.Ο. του κειμένου του Τρωδίου με τη βοήθεια και της μετάφρασης του αγίου Αθανασίου του Παρίου που περιέχεται στο βιβλίο Νέον Λειμωνάριον, Βενετία 1819, σελ. 294.
