Για τον Ισίδωρο, που ασθένησε στον πνεύμονα
Θα αφηγηθώ επίσης την ασθένεια του Ισίδωρου και την όλως παράδοξο θεραπεία της. Μαϊουμίτης ήταν ο Ισίδωρος, αλλά όχι από τον Μαϊουμά των Γαζαίων, (*) αλλά από τον Μαϊουμά των Αλεξανδρέων, που ήταν πάνω στη Φάρο, την κάποτε νήσο και σήμερα μέρος της Αλεξάνδρειας, αφού ενώθηκε η νήσος με την πόλη. Αυτός λοιπόν ο Ισίδωρος βρίσκονταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, αφού το πνευμόνι του σκληρά τον βασάνιζε, σα μοναδικό φάρμακο γι’ αυτή την ασθένεια το θάνατο υποσχόμενο· γιατί τον σάπιο πνεύμονά του τον έφτυνε λίγο-λίγο, σε αίματα και φλέγματα διαλυόμενο, και περίμενε το τέλος του, καθώς συνήθως ακολουθεί με κάθε τρόπο σε τέτοια κατάσταση του πνεύμονα.
Αλλά, βλέποντας τον εαυτό του να βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση και γνωρίζοντας ότι καμιά ελπίδα σωτηρίας από ανθρώπους δεν του έχει απομείνει, έχοντας πίστη προς τους αγίους Κύρο και Ιωάννη, αυτή που μεταθέτει όρη στη θάλασσα και ανασταίνει νεκρούς μέσα από τάφους, προς αυτούς τους παντοδύναμους αγίους έρχεται από την πόλη του· στον οποίο οι μάρτυρες όχι σε όνειρο νυκτερινό, αλλά στο ξύπνιο του τού εμφανίζονται και δεν τον πρόσταξαν αυτό ή εκείνο να κάνει, αλλά του έδωσαν ένα κομμάτι κίτρο και να το φάει τον διέταξαν.
Αυτός, νομίζοντας ότι είναι κάποιος από τους προσκυνητές, με χαρά το δέχτηκε και άρχισε με ευχαρίστηση να το τρώει. Αλλά πριν ακόμη καταπιεί το τελευταίο κομμάτι του κίτρου, και ενώ το μασούσε, θέλησε να κάνει εμετό, και τότε μαζί με το φαγητό ξερνάει και το σκώληκα, που του κατέτρωγε το πνευμόνι και αποβάλλοντάς τον απόβαλε μαζί και την ασθένεια, και την υγεία και τη δύναμη αμέσως ξαναπόκτησε.
(*) Ο Μαϊουμάς (στα συριακά: λιμάνι), επίνειο της Γάζας της Παλαιστίνης, η αρχαία Ανθηδών.
Από το βιβλίο: Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων, Αββάκυρος. Ο ισάγγελος βίος και τα παράδοξα θαύματα των Αγίων Άμπακίρ (Κύρου) και Αμπαγιοχάνα (Ιωάννου). Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια από τον Γιάννη Φουρτούνα, Θεολόγο. Εκδόσεις ΚΕ.Π.Ε., Αθήνα, σελ. 103.
