Ακούω πολλούς να λένε: «Αν ο Θεός αγαπούσε τους φτωχούς, δεν θα τους έκανε φτωχούς». Και άλλους, βλέποντας έναν ελεήμονα άνθρωπο να υποφέρει από βαρειά αρρώστια, να ρωτάνε: «Τι έγιναν οι ελεημοσύνες του; Τι έγιναν οι καλοσύνες του;» Ανόητες ερωτήσεις.
Πώς κατηγορείς, άνθρωπέ μου, το Θεό με τόση ευκολία και επιπολαιότητα; Μπορεί ποτέ ο Θεός να μισεί τους φτωχούς, και μάλιστα τους ενάρετους, και ν’ αγαπάει τους πλουσίους, και μάλιστα τους κακούς και άσπλαχνους; Για να μην αμαρτάνεις με τέτοιες βλάσφημες αλλά και παράλογες σκέψεις, θα σου εξηγήσω τι αγαπάει και τι αποστρέφεται ο Θεός.
Ο Θεός αγαπάει όποιον τηρεί τις εντολές Του. «Αυτόν», λέει, «θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου» (Ιω. 14:21). Όχι αυτόν που έχει πλούτη, όχι αυτόν που έχει υγεία, μα αυτόν «που κρατάει τις εντολές μου και τις εκτελεί». Και ποιον αποστρέφεται ο Θεός; Αυτόν που δεν τηρεί τις εντολές Του.
Όταν, λοιπόν, δεις κάποιον που περιφρονεί το θέλημα και το νόμο του Θεού, είτε πλούσιος είναι είτε υγιής, να μην αμφιβάλλεις ότι τον αποστρέφεται ο Κύριος. Απεναντίας, τον ενάρετο και ευσεβή, είτε φτωχός είναι είτε άρρωστος, τον αγαπάει. Δεν άκουσες τι λέει η Γραφή; «Παιδεύει ο Κύριος όποιον αγαπάει και μαστιγώνει όποιον αναγνωρίζει για παιδί του» (Παροιμ. 3:12).
Θα μου πεις, βέβαια, ότι πολλοί άνθρωποι σκανδαλίζονται μ’ αυτό. Φταίει το μυαλό τους. Γιατί δεν κάνουν την απλή τούτη σκέψη: αμοιβή δεν δίνεται στην παρούσα ζωή. Εδώ είναι το στάδιο των αγώνων. Τα βραβεία και τα στεφάνια θα δοθούν στην άλλη ζωή.
* * *
Δεν πρέπει να λυπόμαστε γι’ αυτούς που δοκιμάζονται και υποφέρουν, αλλά γι’ αυτούς που, ενώ αμαρτάνουν, δεν τιμωρούνται. Οι τιμωρίες, άλλωστε, εμποδίζουν από την αμαρτία και οδηγούν στην αρετή.
«Αν όμως είναι έτσι», θα μου πείτε, «αν πράγματι απομακρύνουν το κακό οι τιμωρίες, τότε γιατί να μη μας τιμωρεί ο Θεός για κάθε αμαρτία μας;» Θα σας απαντήσω: Αν ο Θεός τιμωρούσε τον κάθε άνθρωπο για κάθε αμαρτία του, η ανθρωπότητα ολόκληρη θ’ αφανιζόταν και η δυνατότητα της μετάνοιας θα χανόταν.
Κοίτα, λ.χ., την περίπτωση του αποστόλου Παύλου. Αν ο Θεός τον τιμωρούσε για το διωγμό των χριστιανών, αν πολύ περισσότερο τον θανάτωνε, πώς θα μπορούσε να μετανοήσει, να πραγματοποιήσει τόσα θεάρεστα έργα και να οδηγήσει την οικουμένη από την πλάνη στην αλήθεια;
Δες και τους γιατρούς, πώς ενεργούν. Όταν παρουσιαστεί κάποιος βαρειά πληγωμένος, εφαρμόζουν θεραπευτική αγωγή ανάλογη όχι με τον αριθμό και το μέγεθος των πληγών, αλλά με την αντοχή του οργανισμού. Γιατί ποια η ωφέλεια, αν κλείσουν οι πληγές αλλά πεθάνει ο άνθρωπος;
Γι’ αυτό και ο Θεός ούτε όλους μαζί τους αμαρτωλούς τιμωρεί ούτε ανάλογα με τ’ αμαρτήματά τους. Οι τιμωρίες Του είναι σταδιακές, μεθοδικές και σκόπιμες. Πολλές φορές, τιμωρώντας έναν άνθρωπο, συνετίζει πολλούς. Κάτι τέτοιο κάνουν και οι γιατροί, όταν κόβουν ένα σάπιο μέλος για να εξασφαλίσουν την υγεία στο υπόλοιπο σώμα.
Από το βιβλίο: ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Α’. Από τις Ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Έκδοση τέταρτη. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 23.
